insan öyle bir bîçare
mahluktur ki;
sermayesi yalnız ihtiyardan bir şa’re (saç) gibi
cüz’î bir cüz’-i ihtiyarî ve iktidardan zaîf bir kesb (Çalışmak, emek sarf etmek) ve hayattan çabuk söner
bir şu’le ve ömürden çabuk geçer bir müddetçik ve mevcudiyetten çabuk çürür
küçük bir cisimdir. Fakat o insan, infial ve kabul ve dua ve sual cihetinde, şu dünya hanında
aziz bir yolcudur.